Dit is het verhaal van een gewone man, die handelt in strijd met Allah`s plan.
Wanneer u uzelf hierin weerspiegelt ziet, heb dan berouw en zondig verder niet.
Het was eens midden in de nacht, toen de dood een bezoekje bracht.
De slapende riep: "wie klopt daar aan?"
"Ik ben Malik al-mawt, laat me binnenkomen."
De man kreeg het koud en weer heet, rilde , badende in het doodszweet.
Schreeuwende tegen zijn slapende vrouw, "laat hem weggaan, alsjeblieft, gauw.
Engel des doods, neem mijn leven niet.
Ik ben nog niet klaar, zoals je ziet.
Mijn familie is afhankelijk van mij, geef me nog wat tijd erbij."
De engel klopte, weer en weer, "vriend, je leven nemen doet niet zeer.
Het is je ziel, waar God om vraagt, het helpt niet als je nu nog klaagt."
Hysterisch huilend riep de man," O engel, de dood, ik ben zo bang ervan.
Ik geef je goud, ik word je slaaf, maar zend me toch niet naar het graf."
"Laat me erin vriend", zei de engel toen, "kom uit je bed, ga de deur opendoen.
Want, laat jij me nu niet zelf erin, dan kom ik door de deur als een djinn."
De man pakte een pistool om zich te weren, alsof dat een engel zou kunnen deren.
"Ik schiet nog liever je hoofd eraf, dan ga jij wellicht naar je eigen graf."
Maar de engel stond al naast zijn bed, "Vriend, je ondergang is al ingezet.
Engelen sterven immers niet, dom mens, leg je pistool weg, `t is Gods wens."
"Waarom ben je zo bang, vertel eens man, om te sterven volgens Allah`s plan?
Glimlach nu maar en laat geen traan, wees blij, dat je tot hem terug mag gaan."
"O engel, ik schaam me en buig mijn hoofd, vergeten was ik God, Zijn naam, zijn geloof.
Werkend voor geld verdeed ik mijn tijd, zelfs niet denkend aan eigen gezondheid.
Allah`s geboden gehoorzaamde ik niet, vijf keer bidden? Dat deed ik niet.
Ik zag Ramadan komen en gaan, maar had geen tijd vol berouw te staan.
De plicht van Haj heb ik uitgesteld, dat vond ik zonde van tijd en geld.
Alle liefdadigheid heb ik genegeerd, wel heb ik steeds meer rente begeerd.
Ik zag geen kwaad in een slokje wijn, vond het gezellig met vrouwen te zijn.
O engel, neem me alsjeblieft niet mee, paar mijn leven nog een jaar of twee.
Dan gehoorzaam ik de regels van de Koran, vijf keer bidde, van nu af aan.
Het vasten en de hadj zal ik volbrengen en me niet in andermans zaken mengen.
Ik zal aan anderen geen rente vragen, en liefdadigheid geven alle dagen.
Ik zal me niet over het wijnglas buigen, maar van Allah`s eenheid getuigen."
"Wij engelen doen alles op Gods bevel, wij kunnen niets doen tegen Zijn wil.
De DOOD is voorbeschikt voor iedereen, man, vrouw of kind; uitgezonderd geen.
Dit is je laatste moment, kom erbij, je verleden trekt aan je voorbij.
Hoewel ik je angsten begrijpen kan, is het nu te laat voor tranen, man.
Jarenlang heb je op aarde kunnen leven, je hebt nooit geld aan armen gegeven.
Je ouders heb je niet gerespecteerd en nooit iets van je fouten geleerd.
Je negeerde dagelijks de roep van de adaan, je las nooit eens een stuk uit de koran.
Beloften brak jij altijd, je leven lang, voor jou waren zelfs je vrienden bang.
Goederen opgepot, gigantische winst, jouw personeel verdiende het minst.
Geld verdienen was je grootste plezier, ontspannen deed je met gokken en bier.
Met vitaminepillen hield jij je gezond, terwijl je nooit aan iemands ziekbed stond.
Ook heb je nooit een liter bloed gegeven, voor het redden van een andermans leven.
O mens, je hebt zoveel verkeerd gedaan en met hulp-acties aan de kant gestaan.
Jij hebt andere mensen nooit vergeven, kijk zelf maar eens terug op je leven.
Het paradijs voor jou? Geen idee, eerder de hel, een grote vlammenzee.
Je kunt je zonden niet afbetalen, ik ben hier om je ziel te halen."
Er is een trieste eind aan dit verhaal, de man had tot dan geen enkele kwaal.
Sprong schreeuwend uit zijn bed, kwam ten val, en viel plotseling dood.
Hartaanval?
O lezer, wellicht heeft dit verhaal, voor u een boodschap, een moraal.
Als de dood komt, zijn we onvoorbereid, dus gebruik iedere minuut van uw tijd.
Verander uw leven nu het nog kan, zodat u het paradijs binnen kan.
